Το Κροκοδειλάκι που έγινε λιβάδι

Περιγραφή

«Φύσηξε πάλι από την έρημο Σαχάρα ο δυνατός άνεμος Σιμούν τρομάζοντας τις καμήλες, τους καμηλιέρηδες και τα παιδιά που έπαιζαν στην όαση με τις πανύψηλες χουρμαδιές. Μα τούτη τη φορά, καθώς περνούσε ο άνεμος Σιμούν απ’ το πλατύ ποτάμι που το λένε Νείλο, σήκωσε, με ένα βαθύ φλουπ, τεράστια μια αγκαλιά νερό που είχε μέσα της νούφαρα κι ένα κροκοδειλάκι που κολυμπούσε ανέμελο, τρισευτυχισμένο…».

«Όλα έγιναν όπως ακριβώς έπρεπε να γίνουν. Την ώρα που το κουδούνι χτύπησε για το δεύτερο διάλειμμα, ήρθε ο καλός Βοριάς στην πίσω αυλή του σχολείου, χαμήλωσε και σήκωσε τρυφερά στην αγκαλιά του το μικρό κροκοδειλάκι, με όλα τα λουλούδια στη ράχη του, τους μεγάλους χαρταετούς και τα πολύχρωμα μπαλόνια».

Λέει η Φωτεινή Στεφανίδη:

Όπως τις περισσότερες φορές, έτσι και τώρα ερχόταν το κροκοδειλάκι στις κουβέντες μας για πολλά, πολλά χρόνια. Είναι από τις παραμυθένιες ιστορίες του Χρήστου που περιμένουν χωρίς βιασύνη την κατάλληλη στιγμή, τον κατάλληλο άνεμο για να γίνουν βιβλίο, για να γίνουν αληθινές.