Τι δημοκρατίες θα υπάρχουν το 2050;

Στο βιβλίο αναλύονται πέντε μείζονες εξελίξεις σχετικές με τους κινδύνους που απειλούν τις αντιπροσωπευτικές φιλελεύθερες Δημοκρατίες, όπως τις ξέραμε μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα. Αυτές είναι:

·      Η περιθωριοποίηση των κομμάτων και των κοινοβουλευτικών θεσμών για χάρη της εκτελεστικής και αρχηγικής εξουσίας και των  υπερεθνικών οργανισμών που δεν λογοδοτούν στους πολίτες.

·      Η λεγόμενη «δημοκρατία της συνηγορίας», η μετάβαση από το κόμμα-καρτέλ στο κόμμα-σουπερμάρκετ και από εκεί στο μετακόμμα και το τεχνοκρατικό κόμμα, καθώς και ο μετασχηματισμός της διάκρισης Αριστερά-Δεξιά.

·      Τα φαινόμενα της «προεδροποίησης» της εκτελεστικής εξουσίας, της «δικαστικοκρατίας», του νέου συνταγματισμού, των παρεμβάσεων στις Ανεξάρτητες Αρχές και των αντιστάσεων στην αυταρχικοποίηση των πολιτικών συστημάτων.

·      Η μετάβαση των Δημοκρατιών και των εθνικισμών από την πριν την παγκοσμιοποίηση εποχή σ’ αυτή του εθνικολαϊκισμού, του ελιτίστικου λαϊκισμού (ακραίο Κέντρο), της όξυνσης των θρησκευτικών συναισθημάτων και της ισλαμικής τρομοκρατίας. Επίσης εδώ ασκείται κριτική σε απλουστευτικούς διαχωρισμούς όπως «λαϊκισμός-αντιλαϊκισμός» και «φίλοι-εχθροί της Δημοκρατίας».

·      Η ενίσχυση της Ακροδεξιάς και του τραμπισμού λόγω των αντιδράσεων και των φόβων μπροστά στην καθοδική κοινωνική κινητικότητα, τις θεωρίες της «αξιοκρατίας», την κλιματική κρίση, τη μετανάστευση και τις τεχνολογικές αλλαγές (τεχνητή νοημοσύνη).

Υπάρχει διέξοδος; Σχέδιο απάντησης στα πορίσματα του βιβλίου.