Μισάωρα

Περιγραφή

Μυρωδιές ψημένου καφέ σμίγουν με τα ηχοχρώματα της φωνής των
περαστικών και των θαμώνων. 
Στίχοι τριγυρνούν αμέριμνοι διαρρηγνύοντας την ρουτίνα της
καθημερινότητας. 
Εκεί που το άτομο γίνεται ένα σώμα με την εργασία και σα μηχανή εκτελεί
τις προκαθορισμένες εντολές, όλο και περισσότερο πράττει παρά να
σκέφτεται, εκεί οι σκέψεις κυκλοφορούν ελεύθερες σπάζοντας τον φραγμό
της κανονικότητας.
Το μυαλό, ο νους δε φυλακίζεται, έτσι εκεί η Αλεξάνδρα, στις μισάωρες
ανάσες του διαλείμματος από την εργασία, αποφάσισε να αποσυμφορεί το
νου απ’τις σκέψεις και να τις περνά σχεδόν μονοκοντυλιά όπου βρίσκει. Σε
χαρτομάντηλα, σε αποκόμματα αποδείξεων, οπουδήποτε θα μπορούσε να
χωρέσει ένας στίχος, ένα ποίημα, μια στιγμή.
Μιλά για τη ζωή, για τις απογοητεύσεις, για την αγάπη, για την ανάγκη για
αφύπνιση του κόσμου από το λήθαργο της καθημερινότητας, μιλά για τα
όνειρα που κατακτούνται με δράση και όχι με παθητικότητα και υπομονή.

Τα Μισάωρα της Αλεξάνδρας Βίκτωρος βρίσκονται πλέον μαζεμένα σε βιβλίο, εκεί
όπου τους άξιζε από την αρχή να βρίσκονται.