Με το Νι και με το Βήτα

Βιογραφικό συγγραφέα

Η Ισμήνη Παφίτη γεννήθηκε και ζει στη Λευκωσία. Έχει τρεις γιους, τον Ιάσονα, τον Άρη και τον Ερμή, που γλυκαίνουν τη ζωή της και την εμπνέουν.

Είναι αρχιτέκτονας και τα τελευταία χρόνια ασχολείται και με τη συγγραφή. Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο της. Το πρώτο είχε συμπεριληφθεί στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας Κύπρου για τις εκδόσεις 2021, στην κατηγορία «Λογοτεχνία για Μεγάλα Παιδιά και Εφήβους». Ποιήματα και διηγήματά της έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στην Κύπρο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Της αρέσει να αφήνει τη φαντασία να την παρασέρνει, για να δημιουργεί κτήρια, καλλιτεχνήματα, ποιήματα και ιστορίες. Ιδιαίτερα της αρέσει να γράφει παραμύθια για παιδιά, γιατί έτσι μπορεί να μπαίνει για λίγο στον υπέροχο, χρωματιστό, ανέμελο κόσμο τους! Θεωρεί ότι το παιδικό γέλιο είναι ο πιο όμορφος ήχος σε όλο το σύμπαν.

Η Μαρία Μανουρά γεννήθηκε μια βαρυχειμωνιάτικη μέρα στην Αθήνα, αλλά προτιμά την άνοιξη. Τα κελαϊδίσματα τής θυμίζουν τον τόπο που αγάπησε πιο πολύ ως τώρα, το χωριό της στους πρόποδες της μαγευτικής Οίτης.
Όσο μεγάλωνε, όλοι της έλεγαν να γίνει γιατρός, αφού «τα ’παιρνε τα γράμματα»… Το ένστικτό της, όμως, την οδήγησε στην Αρχιτεκτονική του Ε.Μ.Π. Τώρα ξέρει πως ήταν σωστή επιλογή. Έμαθε κάτι πολύτιμο: πώς να οργανώνει το χάος, πώς να χτίζει από το μηδέν. Μα δεν ήταν αρκετό… Έλειπε το χρώμα.
Στα 24 χρόνια της συνειδητοποίησε αυτό που είπε ο Ιπποκράτης: «Ο μεν βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» (κι ύστερα οι Λατίνοι: Ars longa, vita brevis). Μάλλον ήταν ο οιωνός της παιδικής ηλικίας… Έτσι πήρε την απόφαση να δοκιμάσει την τύχη της στον Τομέα της Ζωγραφικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Και το ταξίδι ξεκίνησε…
Από το 2014 εικονογραφεί παιδικά βιβλία. Νιώθει ευτυχής και ευγνώμων για τους άπειρους κόσμους που μπορεί πλέον να δημιουργήσει από την αρχή, χωρίς πολεοδομική άδεια και με την ακριβότερη πρώτη ύλη: το ανθρώπινο θυμικό.
Ίσως κάποτε γράψει δικά της βιβλία, ίσως όχι. Μερικά απογεύματα ονειρεύεται να στήσει μια βιοτεχνία παιχνιδιών. Κάθε παιγνίδι, λέει, θα έχει δικό του όνομα και δικό του ελάττωμα. Αισθάνεται πως το ωραίο ξεπερνά την όμορφη όψη και το ορθώς καμωμένο. Γι’ αυτό, πάλι, της αρέσουν οι ελεύθεροι άνθρωποι, ακόμη κι όταν είναι πολιορκημένοι. Κι αν της ζητήσεις μια συγκινητική λέξη, θα σου πει το «ευχαριστώ».
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Προς το παρόν…