Μάης 1968

Περιγραφή

1968. Λίγο πριν, λίγο μετά. Στη Γαλλία του Μάη, στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, στη Γερμανία και την Ιταλία, στο Μεξικό και το Βιετνάμ. Μια ριζοσπαστική ρωγμή που διακόπτει την ευφορία της «χρυσής τριακονταετίας» και ξαναφέρνει στο προσκήνιο ξεχασμένες λέξεις, ξορκισμένα φαντάσματα. Στις ίδιες τις μητροπόλεις του δυτικού κόσμου.

Ένα ορμητικό ποτάμι αμφισβήτησης αλλά και αναζήτησης πέρα από τα «ιερά και τα όσια» του υφιστάμενου συστήματος, που τροφοδοτείται από πολλούς χείμαρρους: φοιτητικούς, εργατικούς, αντιπολεμικούς, πολιτισμικούς, αξιακούς, θεωρητικούς. Ένα ποτάμι πρωτότυπο αλλά και αντιφατικό, με καινοτόμα στοιχεία αλλά και όρια.

Ένα κύμα που δοκιμάζει και τους «πάνω» και τους «κάτω». Και τους θεματοφύλακες της κρατούσας τάξης πραγμάτων και όσους τοποθετούνται απέναντί της. Που θέτει ερωτήματα, γεννά προβληματισμούς, αλλά δεν χωρά εύκολες απαντήσεις, προκατασκευασμένα συμπεράσματα.

Μάης 1968 – Ρωγμή από το μέλλον: Ένα ιστορικό, πολιτικό αφήγημα για μια κορυφαία καμπή που όλα δείχνουν ότι ερχόταν κυρίως από το μέλλον και εξακολουθεί να προκαλεί.

Φιλοδοξία του νέου αυτού βιβλίου για τον Μάη ΄68 είναι να αποφεύγει τα τετριμμένα μονοπάτια και τους εύκολους χαρακτηρισμούς. Πρόθεση του συγγραφέα είναι να δώσει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να σχηματίσει γνώμη, γνώμη ουσιαστική. Γι’ αυτό στηρίζεται κυρίως σε πηγές και κείμενα της περιόδου εκείνης (του 1968 ή λίγο πριν και λίγο μετά), τα οποία απηχούν καλύτερα την ατμόσφαιρά της. Αποφεύγει σκόπιμα υστερότερες καταθέσεις και μελέτες, οι οποίες, όπως είναι λογικό, επηρεάζονται από το κλίμα της εποχής που γράφονται και απηχούν την οπτική του γράφοντος κατά τη στιγμή εκείνη και όχι το βίωμα, την εμπειρία, την οπτική του τη στιγμή που συνέβησαν τα γεγονότα.

Το βιβλίο βεβαίως έχει οπτική. Οπτική που αναδύεται από τον τρόπο με τον οποίο εκτίθενται τα γεγονότα και παρατίθενται τα χωρία από τις πηγές, από τις συσχετίσεις τους, από τους σχολιασμούς και, κυρίως από τα ερωτήματα ή τους προβληματισμούς που διατυπώνονται. Ερωτήματα που ερεθίζουν τη σκέψη, γονιμοποιούν την αναζήτηση, απαιτούν τον διάλογο, μπορούν να συνεισφέρουν σε μια νέα συνάντηση χειραφετητικής θεωρίας και ριζοσπαστικής πράξης. Και πάντως δεν χωρούν σε κάθε λογής «βολικές» απόψεις, που ξεμπερδεύουν με τον «Μάη» εύκολα και γρήγορα. Δεν του αξίζει κάτι τέτοιο…