Θύελλα στο Έσεν

Βιογραφικό συγγραφέα

Ο Χανς Μαρχβίτσα γεννήθηκε το 1890 και πέθανε στο Πότσνταμ το 1965. Ήταν Γερμανός συγγραφέας στη Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία. Γιος ανθρακωρύχου, ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του και από τα 14 χρόνια του άρχισε να δουλεύει στα ορυχεία της Άνω Σιλεσίας. Απολύθηκε όμως από τη δουλειά του, γιατί συμμετείχε σε απεργία των εργαζομένων στα ορυχεία.

Το 1918, στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, στρατιώτης πλέον, πήρε μέρος στη «Νοεμβριανή» Επανάσταση και στην εξέγερση του Ρουρ το 1920, ενώ τρία χρόνια αργότερα, το 1923, πολέμησε δίπλα στον Κόκκινο Στρατό κατά των γαλλικών και βελγικών στρατευμάτων που είχαν καταλάβει το Ρουρ.

Το 1923 γίνεται μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας. Από το 1933 μέχρι το 1946 ο Μαρχβίτσα έζησε στην Ελβετία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ. Από το 1936 μέχρι το 1938 πολέμησε ως αξιωματικός ενάντια στο φασισμό, στο πλευρό της Διεθνούς Ταξιαρχίας στην Ισπανία.

Τις δυο αυτές εμπειρίες του, τη συμμετοχή του στην απεργία των ανθρακωρύχων και στην αντίσταση κατά της κατάκτησης του Ρουρ από τα γαλλικά και βελγικά στρατεύματα, τις μετέφερε αργότερα στα έργα του «Θύελλα στο Έσεν» και «Η ανατρεπτική τάση στη ρωμαϊκή άνοιξη» υπό το γενικό τίτλο Red One-Mark Roman.

Η έκδοση αυτή έφτασε τα 175.000-300.000 αντίτυπα. Όμως προκάλεσε τέτοια αντίδραση η επιτυχία του βιβλίου, ώστε του απαγορεύτηκε η έκδοση για τον επόμενο χρόνο.

Στα νεότερα έργα του, όπως το Kumiaks που άρχισε το 1934, συνεχίστηκε το 1952 και τελείωσε το 1959, ο Μαρχβίτσα έδωσε μεγαλύτερη έμφαση στην ποιοτική λογοτεχνία.

Ύστερα από περιπετειώδεις πολιτικούς αγώνες, γίνεται ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Γερμανικής Ακαδημίας των Τεχνών και αντιπρόεδρος της Γερμανικής Ένωσης Λογοτεχνών της DDR.

Κατά τη δεκαετία του 1920, ο συγγραφέας δημοσίευσε άρθρα, προπαγανδιστικούς στίχους και διηγήματα. Τα περισσότερα έργα του είχαν ως αντικείμενο τη ζωή και τον αγώνα της γερμανικής εργατικής τάξης.

Μερικά από αυτά είναι: Η Νιότη μου (1947) και η τριλογία Οι Κουμιάκοι (1934, ρωσική μετάφραση 1938), Η επιστροφή των Κομιάκων (1952) και Οι Κομιάκοι και τα παιδιά τους (1959), καθώς και πλήθος άλλων έργων.