Η ανάσα των δίπλα

Description

«ἕναν τίποτε εἴμαστεν τζ̆αὶ θαρκούμαστεν ὅτι ἐννὰ φᾶμεν τὸν κόσμον οὖλλον»

«εἶδε ξαφνικὰ μιὰ μπότα νὰ τὸν κλοτσᾶ καὶ ὑποκόπανους ὅπλων νὰ τὸν χτυπᾶνε, τὸν τράϐηξαν σὰν σακὶ γιὰ νὰ τὸν παρατήσουν μαζὶ μὲ ἄλλους σ’ ἕνα χωράφι κάτω ἀπὸ τὸν ἀνελέητο ἥλιο τοῦ καλοκαιρινοῦ μεσημεριοῦ, τὸ αἷμα ἔτρεχε»

«ξέρετε τόσα μὰ δὲν γνωρίζετε ὅτι ἀκόμα καὶ οἱ Βασιλεῖς κλάνουν»

«Merry Christmas, Ἅγιε Βασίλη», φώναξε κοροϊδευτικὰ κι ἔϐγαλε τὴ γλώσσα στὸν ἐχθρό του, «Μέγι Κίμας», τὸν ἀκολούθησε ἡ μικρὴ κι ἄρχισαν πάλι νὰ γελᾶνε βγάζοντας τὶς γλῶσσες τους στὸν ἅγιο

«τὸ βράδυ τρώγανε κοτόπουλο Κιέϐου, γαρίδες καὶ φυσικὰ σούπα μπὸρς παρακολουθώντας τοὺς ντόπιους, ἐντελῶς παλιομοδίτες κι αὐτοὶ μέσα στὰ γκρίζα τους κοστούμια, νὰ χορεύουν σπαρακτικὰ στὸ κέντρο τοῦ ἑστιατορίου σαχλὰ πὸπ τραγουδάκια τοῦ συρμοῦ, κουνώντας γοφούς, χέρια, πόδια τόσο ἔντονα, λὲς κι εἶχαν ξεχαρϐαλωθεῖ»

«τόσο κοινότοπα ὅλα τοῦτα, ἐλαφριὰ σὰν ζωή»