Ζακ/Zackie Oh

Περιγραφή

Γνωρίσαμε τον Ζακ Κωστόπουλο το 2013 στο πλαίσιο της ερευνητικής μας ενασχόλησης με ζητήματα ομοφοβίας, οροθετικότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Συνεργαστήκαμε μαζί του για την παραγωγή σχετικών ρεπορτάζ και ντοκιμαντέρ. Μέσα από αυτή την επαφή διαπιστώσαμε ότι ο Ζακ, παρότι τραυματισμένος από την καταπίεση και τους αποκλεισμούς που είχε υποστεί, κατόρθωνε να μετατρέπει την περιφρόνηση σε σημαία περηφάνιας, να ριζοσπαστικοποιεί τη σκέψη του, να διανύει όχι ατρόμητος αλλά αποφασισμένος έναν δρόμο με λάκκους κυνηγώντας μια υπόσχεση ελευθερίας και να γίνεται ένα σάρκινο σημείο αναφοράς για άλλους ανθρώπους που πάλευαν τα δικά τους δειλά βήματα ορατότητας. Η διάχυτη αποστροφή του προς κάθε είδους καταπίεση, διάκριση και ετικετοποίηση γενικά αλλά και ειδικά ως προς τα ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας, αποτέλεσε για μας το στοιχείο που μας οδήγησε σε μια πιο σφαιρική απόπειρα καταγραφής της ζωής του. Ούτως ή άλλως η αναταραχή φύλου συνδυασμένη με την αναγέννηση της drag κουλτούρας ήταν αρκετά καινούρια και αχαρτογράφητα πεδία στην Ελλάδα και μας ενδιέφερε να αφουγκραστούμε αλλά και να συμβάλουμε σ’ αυτή τη συζήτηση.

Έτσι, το καλοκαίρι του 2016 ξεκινήσαμε ένα κειμενικής και φωτογραφικής απεικόνισης της πραγματικότητας του Ζακ που έμοιαζε περισσότερο με ένα συλλογικό πείραμα αναστοχασμού, μοιράσματος και αποτύπωσης. Ο στόχος ήταν μέσα από έναν συνδυασμό λέξεων και εικόνων να προκύψει ένα βιβλίο που θα βασίζεται μεν στην καθημερινότητα του Ζακ αλλά θα λειτουργεί παράλληλα ως καλειδοσκόπιο ατομικοτήτων και κοινοτήτων που δε χωρούν στα ασφυκτικά όρια της κανονικότητας και επιδιώκουν τη ριζική αμφισβήτησή της. Το δικό μας βλέμμα πάνω σ’ αυτή τη διαδικασία δεν ήταν ποτέ εξωτερικό και αποστασιοποιημένο, καθώς νιώθαμε πως ο τρόπος που βιώνεται και εκπληρώνεται το φύλο μας αφορά και μας εμπλέκει. Την ίδια στιγμή κι ο Ζακ δεν ήταν μια στατική και εργαλειοποιημένη ατομικότητα αλλά συμμετείχε ενεργά παράγοντας δικά του κείμενα κυρίως στα social media, τα οποία εντάσσονταν στο έργο. Το σύνολο του έργου ήταν αποτέλεσμα συλλογικής ζύμωσης, προβληματισμού και ανταλλαγής. Συζητούσαμε και αποφασίζαμε μαζί για τις συνεντεύξεις, τα κείμενα και τις φωτογραφίες. Κι αυτή ήταν μαι επιλογή, επειδή θεωρούμε ότι οι εξουσιαστικές σχέσεις, που αναπαράγονται και εντός των καλλιτεχνικών σχεδίων, ατονούν όταν όλοι οι εμπλεκόμενοι μπορούν να συμμετέχουν στη δημιουργία.
Σ’ αυτό το διάσημα πραγματοποιήσαμε ορισμένες συναντήσεις ακολουθώντας τον Ζακ στην εσωστρέφεια της ιδιωτικότητάς του, στις μεταμορφώσεις του, στη σαγηνευτική εξωστρέφεια της Zackie Oh. […] (Η διαχείριση της απουσίας, από την έκδοση)