Ένας εργάτης αφηγείται

Περιγραφή

Έμεινα δεκαπέντε μέρες στη Λεμεσό και ύστερα γύρισα πίσω. Όμως, οι φίλοι δεν ήταν εκεί, όλοι ήταν φυλακή. Χάσαμε, βέβαια και τη δουλειά μας. Όπως και να ‘χει, βρήκαμε δουλειά κάπου αλλού. Δυο-τρεις εβδομάδες μετά που ξεκίνησα την καινούργια δουλειά, ήρθαν τέσσερις ένοπλοι αστυνομικοί του Ειδικού Κλάδου (Special Branch) της αποικιακής αστυνομίας, οι οποίοι ήταν Τουρκοκύπριοι. Ήρθαν καθώς καθόμασταν στο εστιατόριο, εγώ και μερικοί φίλοι. “Το σκασες και νόμιζες πως θα γλυτώσεις;”, με ρώτησαν.Αφού διαπληκτιστήκαμε λίγο, με πήραν κι εμένα μέσα. Με φυλάκισαν. Γιατί; Ήμουν τάα, κομμουνιστής! Μερικές μέρες μετά, ζήτησα δικηγόρο και κάλεσα τον Αϊχάν Χικμέτ. Οι Άγγλοι, τότε, όλους τους άνεργους Τουρκοκύπριους τους προσλάμβαναν στην αστυνομία. Μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, γίνονταν επικουρικοί αστυνομικοί. Μ’ αυτόν τον τρόπο, έφεραν αντιμέτωπους τους Τουρκοκύπριους με τους Ελληνοκύπριους. Η μια πλευρά έλεγε “Διχοτόμηση” ενώ η άλλη “Ένωση¨. Και τα συνδικάτα έψαχναν τρόπους για να λυθεί αυτό το ζήτημα και να βρεθεί ένας κοινός δρόμος. Με τις ανακοινώσεις που διανέμαμε στο λαό θέλαμε να τραβήξουμε την προσοχή στην πολιτική του “διαίρει και βασίλευε” των Άγγλων.