Εργατική βοήθεια και Κοινωνική Αλληλεγγύη

Περιγραφή

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ
Στο βιβλίο του ο συγγραφέας παραθέτει πληθώρα εγγραφών από τον Τύπο της εποχής και τη διαθέσιμη κομματική ή μη βιβλιογραφία και εξιστορεί αναλυτικά το πώς οργανώθηκαν, το πώς λειτουργούσαν και ποια ήταν η θέση των οργανώσεων αυτών στο ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό της εποχής. Το σκηνικό είναι λίγο ως πολύ γνωστό: η άνοδος της ελληνικής αριστεράς, καθώς επίσης και η ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, αντιμετωπίστηκαν από τις αστικές δυνάμεις με απίστευτη σκληρότητα και το Ιδιώνυμο του 1929 δεν ήταν παρά ένα από τα «επεισόδια» αυτής της επίθεσης.

Διώξεις χωρίς κατηγορητήριο, συλλήψεις και ξυλοδαρμοί, μακροχρόνιες εξορίες σε νησιά της άγονης γραμμής του Αιγαίου, συνεχείς απειλές στα σπίτια τους και εκδικητικές απολύσεις από την εργασία τους, σε συνδυασμό με ακραία φτώχεια και απόλυτη δυστυχία, ήταν η καθημερινότητα για δεκάδες χιλιάδες αριστερούς, κομμουνιστές, συνδικαλιστές, μέλη αγροτικών ενώσεων και άλλων κοινωνικών μορφωμάτων καθ’ όλη την εξεταζόμενη περίοδο.

Οι δύο αυτές οργανώσεις, αμέσως μετά την ίδρυσή τους, συγκρότησαν η καθεμιά το δικό της πανελλαδικό δίκτυο, το οποίο αναλάμβανε τη συγκέντρωση τροφίμων και ένδυσης για εξόριστους ή φυλακισμένους. Διενεργούσε εράνους και λαχειοφόρους αγορές (λοταρίες), έφτασαν σε σημείο (η «Εργατική Βοήθεια») ακόμα και να καλλιεργούν εγκαταλελειμμένα κτήματα εξόριστων παράγοντας προϊόντα τα οποία στη συνέχεια έστελναν σε τόπους εξορίας ή σε φυλακές μέσω δικτύου συνεργατών, συντρόφων ή κομματικών στελεχών. Διατηρούσαν επίσης λογιστικά βιβλία συναλλαγών και καταλόγους δωρητών ή αναξιοπαθούντων σε πανελλαδική βάση.

Ο συγγραφέας αναλύει διεξοδικά τον σχετικά υπερκομματικό χαρακτήρα των δύο αυτών κοινωνικών οργανώσεων αλληλεγγύης καθώς, τις περισσότερες φορές, η κομματική «ταυτότητα» του επωφελούμενου δεν είναι αναγκαία για να λάβει χρήματα ή τρόφιμα ή να αξιοποιήσει τη νομική βοήθεια. Ταυτόχρονα, όμως, εξιστορεί το πώς διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας των οργανώσεων αυτών στην πάροδο του χρόνου και υπό το βάρος α) των συνεχών διώξεων που υφίσταντο τα κομματικά στελέχη του ΚΚΕ και οι συνδικαλιστές και β) των συνεχών διασπάσεων του ΚΚΕ σε μικρότερες ιδεολογικοπολιτικές ομάδες-σέχτες.