Καμπάλα

Μέσα στα ετοιμόρροπα σαλόνια και τις βίλες της Ρώμης του 1926, ένας νεαρός καλλιεργημένος Αμερικανός συναντά μια ελίτ σε παρακμή: διανοούμενους και αριστοκράτες, νοσταλγούς ενός κόσμου που ψυχορραγεί. Είναι τα μέλη της Καμπάλα, μιας αινιγματικής συντροφιάς στην οποία προσελκύεται ένα διάστημα για να γευτεί τις τελευταίες αναλαμπές της δόξας τους. Άλλοτε χρισμένος αγγελιαφόρος, ως νέος Ερμής, κι άλλοτε μαριονέτα στα χέρια αυτού του παρακμιακού πανθέου, περιγράφει τα πρόσωπά του με όλες τους τις ιδιοτροπίες –ισχυρά όσο και ευάλωτα, δραματικά όσο και γελοία– ενώ διαπιστώνει με δέος πως οι αρχαίοι θεοί του Παλαιού Κόσμου επιβιώνουν και ανθίστανται στην αναπότρεπτη έλευση του Νέου. Ο ίδιος, παιδί του Νέου Κόσμου, βιώνει αυτή την εμπειρία σαν μια μυητική διαδικασία ενηλικίωσης. Ωστόσο ο Ερμής, ο αγγελιαφόρος των θεών, είναι επίσης ψυχοπομπός, πράγμα που μετατρέπει αυτό το βιβλίο στο ρέκβιεμ ενός κόσμου που δεν έμελλε να επιβιώσει του Μεγάλου Πολέμου.