Η Υστερότοκη

Περιγραφή

Η καρδούλα της Βγενιώς μου είναι λεπτή σαν πλατανόφυλλο. Καθαρή σαν καθρέφτης. Μπορείς να κοιταχτείς μέσα της και να διαβάσεις τις αμαρτίες σου. Πώς να εξηγήσει τη στάση της μάνας της; Και η Αναστασία; Αδερφή μου είναι, μα δεν μπορώ να μην βλέπω τα λάθη της. Έξυπνη είναι, πανούργα θα έλεγα καλύτερα, μα κάποιες καταστάσεις δεν ξέρει να τις χειριστεί. Αυτή έχει καταντήσει πολιτικός. Κακή φάρα οι πολιτικοί. Μαθαίνουν να πνίγουν τη φωνή της καρδιάς τους. Είναι, λέει, ο μόνος τρόπος να ζήσουν ανάμεσα σε θεριά. Στις γυναίκες δεν ταιριάζει η πολιτική. Είμαστε πλασμένες να γινόμαστε μάνες. Η μάνα νιώθει. Η πολιτική είναι μαλωμένη με το συναίσθημα, όπως είναι η φωτιά με το νερό. Η Αναστασία μας σμίγει πυρ και ύδωρ. Με το καμουτσίκι βάλθηκε να τιμονέψει την ευαίσθητη καρδούλα του παιδιού της, με το ίδιο που υποτάσσει και τους ατίθασους χωριάτες. Άλλα μέτρα, άλλα σταθμά. Έχει ξεχάσει πώς φέρονται σε ένα παιδί. Εδώ είναι μάνα και κόρη. Σχέση ζωής. Θέλει άλλους τρόπους. Μα δεν ακούει συμβουλές. Αγύριστο κεφάλι.

Το μυθιστόρημα αναφέρεται στη ζωή μιας υστερότοκης κοπέλας στην ιταλοκρατούμενη Κάρπαθο (Δωδεκάνησα) στα μέσα της δεκαετίας του 1930. Εκεί τα πρωτότοκα παιδιά κληρονομούσαν όλη την περιουσία. Τα υστερότοκα αδέρφια τους έμεναν ελεύθερα και, αναγκαστικά, μετανάστευαν ή προσκολλούνταν στην οικογένεια των πρωτότοκων και γίνονταν υπηρέτες τους.

Έρωτες, πολιτικές διαμάχες, φόνοι, κοινωνικές αδικίες, εθνικοί αγώνες και προδοσίες… Όλα πλέκονται με τέχνη στο νέο μυθιστόρημα του Βασίλη Γεργατσούλη.