Δυο νύχτες στον Σταυρό του Νότου

Περιγραφή

Ο Μίλτος Πασχαλίδης παρουσιάζει σε διπλό αριθμημένο LP 180gr, το νέο του δίσκο με τίτλο «Δυο νύχτες στον Σταυρό του Νότου», μία ζωντανή ηχογράφηση από δύο παραστάσεις του στον συναυλιακό χώρο που έχει γίνει το «δεύτερο σπίτι» του.

Δεν είναι εύκολο να αποτυπωθεί η ατμόσφαιρα ενός live, ωστόσο στο cd «Δυο νύχτες στον Σταυρό του Νότου» αποδίδεται με τρόπο πειστικό, η ένταση, η συγκίνηση και η ορμή που χαρακτηρίζουν τις ζωντανές εμφανίσεις του Μίλτου Πασχαλίδη, οι οποίες πλέον αποτελούν θεσμό για την πόλη.

Τις δύο βραδιές συντρόφεψαν τον αγαπημένο τραγουδοποιό επάνω στην σκηνή του «Σταυρού», η Βιολέτα Ίκαρη και ο Γιάννης Κότσιρας, δύο καλοί του φίλοι για δυο νύχτες που ηχογραφήθηκαν για να προστεθούν στην πλούσια δισκογραφία του.

Ο ίδιος ο Μίλτος Πασχαλίδης γράφει στο σημείωμα που συνοδεύει την έκδοση:

Όταν φτιάχνεις έναν δίσκο με καινούργια τραγούδια, το μείζον είναι τα τραγούδια.

Όταν ηχογραφείς έναν ζωντανό δίσκο, το μείζον είναι ο χώρος και οι άνθρωποι.

Οι παρόντες και οι απόντες. Οι ανάσες τους, οι ματιές, τα χαμόγελα, τα γέλια, η συγκίνηση.

Γράψαμε δυο παραστάσεις απ’ το «Σταυρό του Νότου», τέλη Φλεβάρη του 2022.

Το έχετε ακούσει να λέγεται συχνά και από πολλούς, αλλά σ αυτή την περίπτωση θα καταφύγω και γω στην κοινοτοπία: Ο Σταυρός του Νότου είναι κυριολεκτικά το δεύτερο σπίτι μου. Παίζω εκεί τα τελευταία 16 χρόνια και παρόλο που κάποιες φορές σκέφτομαι μήπως ήρθε η ώρα να παίξω κι αλλού, στο τέλος επικρατεί μέσα μου η έννοια του σπιτιού: το να παίξω αλλού είναι σα να κάνω μετακόμιση.

Μετακομίζεις αν δεν σε βολεύει το σπίτι σου. Ή αν οι άνθρωποι που ζουν εκεί δεν συνιστούν πια οικογένεια για εσένα.

Ο Σταυρός συχνά αποδεικνύεται μικρός για την αγάπη σας. Αλλά οι άνθρωποί του είναι η δεύτερη μου οικογένεια, με προεξάρχοντα τον αδερφικό πια φίλο και πανταχού παρόντα, τον Τάκη. Αλλά και τη Γεωργία, το Μανώλη, τον Σταύρο, το Νίκο και όλα τα παιδιά που εργάζονται και σερβίρουν στο μαγαζί. Είναι όλοι τους δικοί μου άνθρωποι.

Πιο δικοί μου ακόμα, είναι οι συνεργάτες μου.

Ο Θύμιος, ο Μήτσος, ο Ηλίας, ο Πάρις, ο Γιάννης, η Νίκη (που λείπει απ την ηχογράφηση γιατί ήταν ακόμα πολύ μωρό η Φλώρα της), ο Πασχάλης, ο Δημήτρης και ο «Μανώλης Μπράτσης στα φώτα.»

Ο Σταμάτης, που χωρίς αυτόν θα ήμουν ένας άλλος.

Ο Σωτήρης, που χωρίς αυτόν θα ήταν άλλοι οι δίσκοι μου τα τελευταία 12 χρόνια.

Ο Νίκος Αναγνωστάκης, που χωρίς αυτόν μάλλον δεν θα βγάζαμε πια δίσκους.

Η Ανθή μου, που χωρίς αυτήν δε θα έβγαζα τη μέρα.

Εκείνο το Σάββατο είχα καλεσμένη τη Βιολέτα. Ήρθε με ένα τεράστιο χαμόγελο, μια αγκαλιά και λίγο τρακ στην πρόβα ήχου. Ύστερα απλά μεταμορφώθηκε ξανά στην πιο πέτρινη φωνή που έχω ακούσει. Της είμαι για πολλοστή φορά ευγνώμων.

Την Κυριακή ήρθε ο Γιάννης. Τον Γιάννη τον αγαπούσα από παλιά- η φωνή του είναι οριστικά στις πιο αγαπημένες μου-, αλλά γίναμε οικογένεια μέσω Μικρούτσικου. Βλέπει το πρόγραμμα, μου λέει, αδερφέ βγάλε με λίγο πιο νωρίς να πάω σπίτι πριν κοιμηθούν τα παιδιά. Ως ομοιοπαθής, τού έκανα γελώντας το χατίρι και ενώ είχαμε συμφωνήσει όλα τα τραγούδια να τα πούμε ντουέτο, κάποιες στιγμές έμεινα να τον χαζεύω. Είναι μεγάλη ανακούφιση να μοιράζεσαι τη σκηνή μ αυτόν τον τύπο, κατ εμέ, τον πιο άρτιο τραγουδιστή της γενιάς μου.

Στη σκηνή ανεβαίνει ο Θάνος με τον Τόκα, ο Λεοντής κι ο Κραουνάκης, ο Λαυρέντης με τον Μπουλά, ο Λάκης με τον Παυλάκο, η Δανάη κι ο Παντελής- ο Αποστολάκης παίζει την «γέφυρα» απ’ το Καπηλειό κι ύστερα αφήνει τη λύρα και κερνάει ρακή έναν Ιταλό αγρότη.

Ο Γιώργος κι ο Πάνος απαθανατίζουν τις στιγμές.

Στο κοινό ο Άλκης με τον Άκο, ο Οδυσσέας με τον Λέντζο και κάπου στο βάθος σε μια γωνιά ο Λαχάς μ ένα αινιγματικό χαμόγελο, παρέα με τον Μάνο Ελευθερίου που έχει βάλει τα καλά του λες και θα πήγαινε στο Μέγαρο.

Μια γουλιά βότκα- πορτοκάλι, μια τζούρα Κάμελ.

Κατεβαίνω τα σκαλιά.

Μπαίνει το πιάνο.

Φώτα.

Καλή ακρόαση παίδες!

Μίλτος Πασχαλίδης, Νοέμβρης 2022